Ruch Światło-Życie Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej

 Diakonia modlitwy musi być widziana w powiązaniu ze wszystkimi innymi diakoniami, bo bez modlitwy żadne z wyliczonych zadań nie może być realizowane, ale równocześnie diakonia modlitwy ma na uwadze pogłębianie samego życia modlitwy. Szkoła modlitwy, wykorzystanie czy otwarcie się na wszystkie dary modlitwy, dary charyzmatyczne, to wszystko są pewne aspekty tego pogłębionego życia modlitwy. (…) Duch Święty obficie dzisiaj tych darów udziela, ale one muszą znaleźć swoje miejsce w Kościele lokalnym, w strukturach parafialnych i grupy modlitewne muszą być tak ustawione, żeby widziały siebie na usługach parafii, właśnie jako diakonia modlitwy, która innych prowadzi do modlitwy i sama się modli. Dlatego w całym procesie odnowy Kościoła lokalnego diakonia modlitwy musi być widziana jako diakonia fundamentalna. (ks. Franciszek Blachnicki, Charyzmat Światło-Życie w służbie odnowy Kościoła lokalnego)

Modlitwa jest „motorem” każdego działania. W posłudze Diakonii Modlitwy ma ona podwójne zadanie: pierwsze z nich ma na celu przemieniać i umacniać wszystkich członków diakonii oraz pomóc w rozwijaniu łaski Bożej, na co dzień w ich życiu. Drugie zaś to modlitwa za Kościół, diecezję w szczególny  sposób  za cały Ruch Światło-Życie i podejmowane przez jego członków inicjatywy. Diakonia wspiera modlitwą poszczególne osoby czy wspólnoty, które proszą o modlitwę.

Metody działania:

• Modlitwa i animacja modlitwy
• praktyka regularnych spotkań modlitewnych członków diakonii,
• wspieranie Kościoła i różnych dzieł Ruchu Światło-Życie, 
• modlitwa w powierzonych intencjach,
• posługa modlitwą wstawienniczą wszystkich, którzy proszą o tą modlitwę.,
• przygotowanie i prowadzenie różnych form spotkań modlitewnych, seminariów odnowy wiary, 
• formacja życia duchowego
• troska o życie modlitwy członków diakonii,
• budzenie zainteresowania modlitwą,
• rozmowy indywidualne, głównie dotyczące życia duchowego,
• zbieranie i systematyzowanie materiałów z zakresu modlitwy, 
• współpraca z innymi diakoniami.     

Artykuł 10 statutu stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej”

1. Zadaniem Diecezjalnej Diakonii Jedności jest wspomaganie Moderatora Diecezjalnego w kierowaniu DIAKONIĄ DIECEZJALNĄ i całym Ruchem Światło-Życie w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, troska o jedność Ruchu oraz o wierność jego charyzmatowi.

2. W skład Diecezjalnej Diakonii Jedności, której przewodniczy Moderator Diecezjalny, wchodzą:

a) Para Diecezjalna Domowego Kościoła i Moderator Diecezjalny Domowego Kościoła,

b) moderatorzy i odpowiedzialni diecezjalnych diakonii specjalistycznych,

c) ekonom DIAKONII DIECEZJALNEJ,

d) przedstawiciele znajdujących się na terenie diecezji instytutów i stowarzyszeń, których źródłem powstania i życia jest charyzmat Ruchu Światło-Życie, a które szczegółowo zostały opisane w § 32 Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło- Życie”,

e) osoby wybrane na trzyletnią kadencję przez Diecezjalną Kongregację Diakonii w liczbie przez nią określonej

3. Posiedzenia Diecezjalnej Diakonii Jedności zwołuje Moderator Diecezjalny.

4. Moderator Diecezjalny jest zobowiązany do zwołania posiedzenia w trybie nadzwyczajnym, jeśli zwróci się o to co najmniej połowa członków Diecezjalnej Diakonii Jedności.

5. Uchwały Diecezjalnej Diakonii Jedności są podejmowane zwykłą większością głosów obecnych na posiedzeniu, przy obecności co najmniej połowy członków składu Diecezjalnej Diakonii Jedności, chyba że niniejszy Statut stanowi inaczej.

6. W posiedzeniach Diecezjalnej Diakonii Jedności mogą uczestniczyć z głosem doradczym inne osoby zaproszone przez Moderatora Diecezjalnego. W spotkaniach Diecezjalnej Diakonii Jedności z głosem doradczym mogą także uczestniczyć moderatorzy zakonni zakonów i zgromadzeń zakonnych działających na terenie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej

Ojciec Franciszek w Podręczniku ORD napisał, że „celem diakonii jest budowanie jedności w Duchu Świętym. Jedność wyznacza cel wszelkiej diakonii Ruchu. Cel ten stawia wszystkich w relacji diakonijnej, służebnej. Jeżeli wszyscy przyjmują postawę diakonii, służby w odniesieniu do planu Ojca, objawionego i realizowanego przez Syna, wtedy może powstać jedność w Duchu”.

W szczególny sposób służy temu celowi Diakonia Jedności, dlatego wśród innych diakonii zajmuje pozycję centralną. Koordynuje ona i inspiruje działalność wszystkich diakonii czy środowisk Ruchu w duchu jedności.

Podstawą zaangażowania na rzecz jedności „pozostaje zawsze jedność, którą musimy odnaleźć w sobie, jedność wyrażająca się w przyjęciu służebnej postawy wobec prawdy.

O jedności w Ruchu przypomina nam pewien znak, który w naszej świadomości jest głęboko wyryty i każdy Oazowicz zna go doskonale. Słowa „FOS-ZOE”, wpisane w krzyż, oznaczają, że Światło Jezusa Chrystusa ma tak przenikać nasze życie, aż będziemy mogli mówić o jednym. Niby prosta i oczywista sprawa, jednak już nieraz przekonałem się, że o oczywistościach warto mówić często i głośno, ponieważ o nich najczęściej zdarza się nam zapomnieć.

Diakonia Jedności nie jest miejscem obrony własnych interesów. Nie jest płaszczyzną wykazywania własnych racji. Nie jest dla ludzi poświęcających się dla idei. Nie warto wspominać o aktywistach i oazowych „karierach”. Diakonia Jedności powinna gromadzić osoby świadome zadań, jakie mają do spełnienia w diecezji.

O tę świadomość warto powalczyć. Żeby członkowie Diakonii Jedności wiedzieli, co jest ich zadaniem, i nie budzili się od czasu do czasu ze słowami: „co ja tutaj robię?”. Żeby członkowie Ruchu wiedzieli, po co mają (albo powinni mieć) Diakonię Jedności.

Członkowie Diecezjalnej Diakonii Jedności

Członkowie z urzędu (1.11.2024 r.):

1.  Ks. Dariusz Korolik – moderator diecezjalny/moderator DFD
2. Agnieszka Domowicz – para diecezjalna Domowego Kościoła
3. Rafał Domowicz – para diecezjalna Domowego Kościoła
4. Ks. Łukasz Parniewski – moderator Domowego Kościoła/ moderator DDMuz
5. Ewa Juryk – ekonom stowarzyszenia
6. Ks. Roman Litwińczuk – moderator DOR
7. Beata Puślecka – odpowiedzialna DOR
8.  Tomasz Puślecki – odpowiedzialny DOR
9. Magdalena Talaga – odpowiedzialna DFD
10. Ks. Damian Drop – moderator DDE
11. Julia Szabunia – odpowiedzialna DDE
12.  Weronika Bołbot – odpowiedzialna DDM
13.  Ks. Bartosz Warwarko – moderator DDL
14.  Dariusz Juryk – odpowiedzialny DDL
15. Ks. Damian Wierzbicki – moderator DDMis
16. Paulina Andrejczuk – odpowiedzialna DDMis
17.  Bogna Sobańska – odpowiedzialna DDMuz
18. ks. Wojciech Oleśków – moderator DWD
19.  Barbara Wijatkowska – odpowiedzialna DWD
20. Ks. Sławomir Szocik – delegat Unii Kapłanów /moderator DDW
21. Ewa Pogorzelska – odpowiedzialna DDW
22.  Tomasz Pogorzelski – odpowiedzialny DDW
23. Ks. Dariusz Orłowski – moderator DDŻ
24. Ks. Paweł Grzesiak – moderator DDD
25. Julia Czop – odpowiedzialna DDD
26. Ks. Tomasz Dragańczuk – moderator DKS
27. Michał Tomaszewski – odpowiedzialny DKS

Osoby wybrane na trzyletnią kadencję przez Kongregację Diakonii (21.10.2023r.)

1. Renata Bielicz
2. Marek Bielicz
3. Anna Mazurek
4. Mariusz Mazurek
5. Barbara Stadler

„Coroczne organizowanie i przeprowadzanie oaz rekolekcyjnych różnego typu i stopnia jest zadaniem, które domaga się osobnej, wyspecjalizowanej diakonii, Diakonii Oaz Rekolekcyjnych.

Diakonia Oaz Rekolekcyjnych wyprzedza inne, gdyż oaza jest szczególnym charyzmatem ruchu, w niej jak w soczewce skupiają się problemy podejmowane przez pozostałe diakonie. Jej zadaniem jest organizowanie oaz, przygotowanie pomocy do ich przeprowadzenia. Diakonia Oaz Rekolekcyjnych pracuje przez cały rok myśląc o przygotowani oaz zimowych i letnich. Szczególnie zaś działa w trakcie trwania oaz: w diakoniach oaz wielkich oraz w diakoniach oaz średnich. To jest właśnie Diakonia Oaz Rekolekcyjnych” (Carlsberg).

Diakonia Muzyczna naszej diecezji posiada własne logo. Zostało ono przygotowane z okazji jubileuszowego, 25. KAMUZO (2007 r.). Od tego czasu widnieje na materiałach formacyjnych Diakonii, śpiewnikach nutowych przygotowywanych na poszczególne wydarzenia i posługi, a także na stronie internetowej kamuzo.net.

Logo Diakonii to w ogólności znak Ruchu Światło-Życie (ΦΩΣ-ΖΩΗ) stylizowany na gitarę z elementami notacji muzycznej.

Napis ΦΩΣ-ΖΩΗ został przedstawiony z użyciem znaków muzycznych. Jedność Światła i Życia, którą wyraża znak Ruchu, w naszej Diakonii zostaje "zabarwiona" muzycznie. Oto Światło pochodzące od Boga czyli Słowo Chrystusa wraz z całym swym bogactwem (Kol 3,16) ma być też rozpoznawane przez nas w hymnach, psalmach, pieśniach pełnych Ducha. Owo bogactwo Słowa jest powiązane z bogactwem muzycznym: dźwięk (nuty w literze H) oraz cisza (pauzy w literze Z); męstwo i stanowczość w głoszeniu ukazuje litera Φ (zrobiona z klucza basowego i znaków akcentu). Życie, które ma być podporządkowane światłu wyraża się tu także przez posłuszeństwo pewnym regułom - nie tylko muzycznym, ale też i liturgicznym dotyczącym muzyki kościelnej. Litera Ω symbolizująca w "fosce" Ducha Świętego pozostaje niezmienna (nie jest zrobiona z elementów muzycznych). On jako Bóg ma być stałym i niezmiennym (trwałym) źródłem łaski i mocy. Litera Ω umieszczona w centrum stanowi otwór pudła rezonansowego gitary. Tak jak bez tego otworu brzmienie gitary będzie niepełne i nieładne, tak bez Ducha Świętego wszelka muzyczna posługa będzie sucha i pozbawiona duchowego brzmienia.

Gryf gitary stanowi pięciolinia z melodią wypływającą z litery Ω. Śpiewać Bogu w sercach pieśni pełne ducha można tylko pod wpływem łaski (Kol 3,16). Na gryfie (pięciolinii jest zapisany początek pieśni Cantate Deo - Zaśpiewajcie Panu pieśń nową (t. i m. - J. Kukuła). Pieśń ta od dawna towarzyszy naszej Diakonii. Nad gryfem (pięciolinią) widzimy fermatę (przedłużenie). Śpiew, posługa ma się przedłużać w głoszenie Bożego Słowa, a ułożone nad fermatą promieniście nuty wzywają, by głosić wszędzie, na wszystkie strony.

Nieodzowny związek Diakonii Muzycznej  z Ruchem Światło-Życie jest zaprezentowany przez wspólną literę M, która przekrzywiona należy jednocześnie do napisu KAMUZO (lub D. MUZ.) i (jako grecka sigma Σ) do słowa ΦΩΣ.

Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki powołał do istnienia Diakonię Życia Ruchu Światło-Życie w 1981 roku. Inspiracją do naszej posługi są słowa św. Jana Pawła II: "Oddajcie się w służbę życia, a nie śmierci. Czynienie zamachu na nienarodzone życie na jakimkolwiek etapie poczęcia jest podkopywaniem całości porządku moralnego stojącego na straży ludzkiego dobra. Obrona nienaruszalności nienarodzonego życia jest częścią obrony praw i ludzkiej godności. Miłujcie życie, życie własne i innych".

Zadaniem Diakonii Życia jest troska o to, by Ruch Światło-Życie podejmował służbę na rzecz życia. Pragniemy dbać o formację członków Ruchu w dziedzinie płciowości, miłości, obrony życia i inicjować zaangażowanie Ruchu na tym polu. Chcemy czynić to poprzez:

- prelekcje na oazach rekolekcyjnych;
- podejmowanie tematyki związanej z naszą posługą na spotkaniach wspólnot Ruchu w ciągu roku;
- organizowanie rekolekcji i warsztatów dla członków Ruchu;
- przekazywanie wspólnotom Ruchu informacji o ważnych wydarzeniach związanych z troską o życie i inspirowanie udziału w nich;
- inspirowanie członków Ruchu Światło-Życie do włączania się w szeroko pojętą służbę na rzecz życia
- poradnictwo rodzinne, działania w obronie życia, duchową adopcję, itd;
- wspieranie członków Ruchu Światło-Życie, którzy podejmują taką posługę, dawanie im zaplecza merytorycznego i modlitewnego;
- inicjowanie działań na rzecz życia, współpracę przy takich działaniach z innymi środowiskami i włączanie w nie członków Ruchu.

"Musimy mieć świadomość, że jako ludzie Ruchu staniemy w obliczu działań wojennych. Pierwszą armią, która będzie musiała stanąć do walki, będzie Diakonia Życia. To, co jest posłaniem tej diakonii, staje się przedmiotem sporów we współczesnym świecie: zachowanie piękna czystości przedmałżeńskiej, ukazywanie piękna miłości małżeńskiej, wartości życia ludzkiego od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. Tu przede wszystkim konieczne jest nasze odważne świadectwo i głoszenie prawdy" (ks. Adam Wodarczyk, moderator generalny Ruchu Światło-Życie, słowo programowe na Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu w roku 2010).