Od samego początku sprzyjający klimat dla rozwoju oazy rodzin stworzył w diecezji ks. biskup Wilhelm Pluta. Troska duszpasterska o rodzinę należała do tych spraw, którym sługa Boży poświęcał bardzo dużo uwagi. W pierwszym Liście Pasterskim skierowanym do Diecezjan biskup Wilhelm napisał: „(…) chcemy wspólnie wszyscy pracować nad odnowieniem życia Bożego w rodzinie. Rodzina stanowi fundament życia i Kościoła. Oto jedno z głównych zadań duszpasterskich naszej diecezji: odbudowa życia rodzinnego (…)”. Cel wyznaczony w tym liście sługa Boży realizował przez całe swoje biskupie posługiwanie. Jednym z elementów realizacji tej koncepcji duszpasterstwa rodzin w diecezji gorzowskiej była współpraca z Ruchem Światło-Życie. Także od samego początku rodzące się w diecezji dzieło oazowe wspierał ks. biskup Paweł Socha.
Zanim doszło do „oficjalnego” powstania Domowego Kościoła w diecezji gorzowskiej w różnych ośrodkach diecezji zaczęły powstawać kręgi rodzinne (do kręgu należy zazwyczaj kilka małżeństw). Pierwsza taka wspólnota powstała w roku 1974 w Iłowej Żagańskiej. Wówczas z inicjatywy księdza Józefa Kutermaka, ówczesnego proboszcza w Iłowej, kilka osób z jego parafii uczestniczyło w oazie dla rodzin. Po powrocie wraz z innymi rodzinami i ks. Kutermakiem rozpoczęto pracę formacyjną w ramach kręgu oazy rodzin. Kolejne oazowe wspólnoty rodzinne powstawały w: Gorzowie (1977 r.), Zielonej Górze (1977 r.), Kowalowie (1977 r.), Żarach (1978 r.), Sulęcinie (1978 r.) i Głogowie (1979 r.).
Rozwój kręgów Domowego Kościoła sprawił, że w roku 1978 zorganizowano pierwsze w dziejach diecezji gorzowskiej Oazy Rodzin w Tylmanowej i w Rokitnie. W rekolekcjach tych uczestniczyło ponad 60 rodzin z terenu diecezji. W Tylmanowej rekolekcje przeprowadzono w trzech turnusach, a posługę moderatora pełnili wówczas: ks. Kazimierz Helon, ks. Edward Welzandt oraz ks. Stanisław Starczyński. Oaza Rodzin odbyła się także w Rokitnie, a poprowadził ją ks. Welzandt. Organizacja pierwszych oaz była możliwa dzięki zaangażowaniu wielu kapłanów i osób świeckich, a także dzięki pomocy ze strony Wydziału Duszpasterskiego Kurii Biskupiej.
21 września 1978 roku odbyło się w Gorzowie spotkanie Diakonii Wychowawczej Ruchu Światło-Życie z terenu całej diecezji. Spotkanie prowadził ks. Roman Harmaciński, który z ramienia Kurii Biskupiej odpowiadał za ruch oazowy w diecezji. Powołany został wówczas przez księdza biskupa Plutę moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie – ks. Jan Pawlak, a moderatorem wspólnot rodzinnych ustanowiono ks. Welzandta. Parą diecezjalną, odpowiedzialną za pracę kręgów byli wówczas państwo Irena i Zenon Klucz z Gorzowa.
Systematyczna praca formacyjną wydała w krótkim czasie błogosławione owoce. Już w roku 1985 istniało na terenie naszej diecezji 110 oazowych kręgów rodzinnych. Warto zaznaczyć, iż pod względem ilości istniejących kręgów diecezja gorzowska była w ścisłe czołówce obok takich diecezji jak: katowicka (120), krakowska (110) czy też wrocławska (90).
Sługa Boży biskup Wilhelm Pluta w pełni aprobując duszpasterstwo oazowe widział w nim skuteczny sposób formacji ku dojrzałości chrześcijańskiej. Dziś, po kilkudziesięciu latach posługi Domowego Kościoła w naszej diecezji widać te owoce w odnowie życia religijnego poszczególnych rodzin. Domowy Kościół prowadzi także szereg cennych inicjatyw na parafiach. Organizowane są wakacyjne rekolekcje oazowe dla rodzin, pielgrzymki i inne spotkania o charakterze modlitewno-formacyjnym. Z inicjatywy Oazy Rodzin upowszechniają się w naszej diecezji bezalkoholowe bale karnawałowe. Wiele osób czynnie uczestniczy w pracy samorządów i organizacji społeczno-politycznych. Warto także wspomnieć udział małżonków z kręgów rodzinnych Ruchu Światło-Życie w pracach Caritas, Akcji Katolickiej, Stowarzyszenia Rodzin Katolickich czy też Chrześcijańskiego Forum Społecznego. Wydaje się, że posługa Domowego Kościoła w naszej diecezji dobrze służy sprawie odbudowy życia rodzinnego.
Ks. Adrian Put