W ostatnim czasie nadarzyła mi się okazja do uczestniczenia w wielu rozmowach, które miały bardzo podobny przebieg. Zaczynały się dostrzeżeniem obecnego stanu rzeczy, aby zaraz dokonać oceny – tak często negatywnej – tych najnowszych wydarzeń, z którymi przyszło nam się zmierzyć jako wspólnota Kościoła. Trzeba w tym miejscu zauważyć, że trudności, jakie napotkaliśmy, dotykały nas stopniowo. Najpierw były to zachęty, aby skorzystać z dyspensy od obowiązku niedzielnej Eucharystii i pozostać w domu. Następnie dotknął nas limit pięćdziesięciu osób obecnych w kościele. Ten stan nie trwał zbyt długo, ponieważ na skutek nabierającej rozpędu epidemii, zostaliśmy ograniczeni do liczby pięciu osób, mogących uczestniczyć w liturgii. Może byśmy się do tego przyzwyczaili, może nie odczulibyśmy tego tak dotkliwie, gdyby nie fakt, że z każdym dniem zbliżają się do nas święta paschalne, w których wielu ludzi Wiary nie będzie mogło wziąć czynnego udziału. Nie piszę tych słów, żeby dyskutować nad zasadnością wprowadzonych restrykcji, ponieważ nie leży to w mojej kompetencji oraz niewiele można znaleźć racjonalnych argumentów przeciwko – jeśli w ogóle jakieś są na tyle mocne, żeby je w tym wszechobecnym dyskursie przytoczyć.
W wielu moich rozmówcach rodziło się poczucie głębokiego smutku, ponieważ w tym momencie swojej duchowej drogi spotkali niemoc, z którą nic nie są w stanie zrobić. Ale czy jesteśmy skazani na taką bierność? Kiedy w historycznej wędrówce dojdziemy do pierwotnych czasów chrześcijańskiego kultu, odnajdziemy wiele podobieństw.
Pierwsza Eucharystia sprawowana była tego samego dnia, w którym Jezus został pojmany. Dokonało się to w Wieczerniku, który biblijnie często określany jest jako „sala na górze”. W tym miejscu pragnę nadmienić, że krótko po Misterium Paschalnym Chrystusa, ci, którzy byli chrześcijanami, uczestniczyli w sprawowaniu kultu w świątyni. Był to bez wątpienia kult żydowski, ponieważ sprawowanie misteriów chrześcijańskich w Świątyni Jerozolimskiej było po prostu niemożliwe. Gdzie zatem pierwsi chrześcijanie sprawowali swoją liturgię? Dokonywało się to w domach prywatnych. Po roku 70. kiedy zburzona została świątynia jerozolimska, został ukonstytuowany podział między chrześcijanami a żydami. Tym samym wyznawcy Chrystusa przestali uczęszczać do synagog. Zamożniejsi z nich przekazywali swoje domy na miejsca, w których uczniowie Jezusa gromadzili się na „łamaniu chleba”. Jeśli więc pierwotni chrześcijanie łączyli się na Eucharystii w swoich domach, czy i nasze mieszkania nie są dobrym miejscem, by odkrywać bliskość Pana Boga? W tym miejscu chcę zaznaczyć, że pod tym względem nasza dzisiejsza sytuacja jest jedynie podobna do wspomnianych czasów, ponieważ tamci uczestniczyli w sprawowanej liturgii, a my jesteśmy zaproszeni, aby odkryć swoje codzienne przestrzenie jako miejsce działania Pana Boga. Piszę o tym dlatego, że istnieje ryzyko zredukowania swojej wiary do murów kościelnych, a to byłoby nie tylko utratą poczucia Bożej obecności w codzienności, ale również deprecjonowaniem kapłaństwa chrzcielnego, które każdy katolik na mocy Chrztu Świętego posiada. Ten pierwszy sakrament włączył nas w Chrystusową godność królewską, kapłańską i prorocką, a tym samym uzdolnił nas do trwania w Bożej łasce. Odkrywając w pierwszych chrześcijanach wzór przeżywania głęboko swojej wiary w miejscu swojego przebywania, możemy i dzisiaj skorzystać z szansy pogłębienia naszej rodzinnej świątyni, naszego Domowego Kościoła.
W Internecie, zwłaszcza w social mediach, toczy się dyskusja nad uczestnictwem w obrzędach Triduum Paschalnego przez transmisje telewizyjne, radiowe czy internetowe. Choć oglądanie tych transmisji nie uczyni z nas uczestników liturgii, to mogą one stać się dla nas okazją, aby te święte dni nie były takie same, jak ponad trzysta innych dni w roku. Śledzenie liturgicznych obrzędów może przede wszystkim uświadamiać prawdę, że liturgia w swej anamnetycznej funkcji kolejny raz uobecni Misterium Paschalne Chrystusa. Czy będziemy w świątyni, czy też nie będziemy, Kościół kolejny raz odkryje przed sobą tajemnicę zbawczego działania Chrystusa. Po drugie – korzystanie z transmitowanych obrazów umożliwi, by słowa i gesty, które są ucieleśnieniem liturgii, dotarły do naszych umysłów. Dzięki temu ubogacą naszą paschalną refleksję i staną się jej motorem napędowym. Myślę, że pewna trudność w zaakceptowaniu aktualnych wydarzeń polega na tym, że jesteśmy przyzwyczajeni do celebracyjnego splendoru. Czy był on bliski pierwszym chrześcijanom? Nie. Wiemy o tym z opisów „łamania chleba”. Gromadzili się oni nie tylko w prywatnych domach, ale byli również pozbawieni rytualnych formuł. Ich modlitwa wznosiła się spontanicznie, jak dym kadzidła, którego używamy w liturgii. Oprócz tego, że zdobywali się na wysiłek, by znaleźć miejsce modlitwy, musieli włożyć też energię, żeby dom modlitwy wypełnić jej spontaniczną treścią.
Piszę tych kilka zdań refleksji, ponieważ uważam, że stoimy w tym czasie epidemii przed wielką szansą. Abp Grzegorz Ryś podczas internetowych rekolekcji ukazuje, że stoimy przed szansą na nawrócenie – w ten sposób nawiązuje do orędzia papieskiego na Wielki Post. Widzę w tym czasie (co prawda, jako skutek uboczny, bo daleki jestem od szukania błogosławieństw w epidemii) szansę na wzmocnienie Domowego Kościoła – nie w charakterze wspólnoty oazowej, ale jako rodziny. Tak jak pierwsi chrześcijanie potrzebowali wysiłku, tak wiele rodzin, jeśli zechce podjąć ryzyko, włoży swój trud w powrót do rodzinnej modlitwy, lektury Słowa Bożego, ale także w odkryciu i uszanowaniu przestrzeni sacrum tam, gdzie mieszkają.
Może w tym czasie czujemy pewną niemoc, ale nie musimy dać się jej sparaliżować. Jest ona okazją do tego, by odkryć na nowo, że nasze życie duchowe nie traci wtedy, gdy czynimy w nim tyle, ile w danym momencie możemy. W obliczu paschalnej łaski możemy podjąć trud, by granice kościelnych murów nie ograniczyły naszego świętowania, zgłębiania prawdy o Zmartwychwstaniu i zaczerpnięcia łaski w tych dniach.
Ksiądz Bartosz Warwarko
W związku z sytuacją epidemiczną w naszym kraju rozpoczęcie zapisów na oazy wakacyjne dzieci i młodzieży zostaje przesunięte na poniedziałek 23 kwietnia.
Centrum „Światło-Życie” naszej diecezji podczas wakacji 2020 roku zorganizuje następujące typy i stopnie oaz rekolekcyjnych:
I turnus: 30 czerwca – 16 lipca
Oazy dla dzieci:
Oaza Dzieci Bożych I stopnia – Rokitno
Oaza Ministrancka – Paradyż (2-14 lipca)
Oaza dla młodzieży (7-8 klasa szkoły podstawowej):
Oaza Nowego Życia 0 stopnia – Łagów
Oaza dla młodzieży (po 8 klasie szkoły podstawowej):
Oaza Nowego Życia I stopnia – Złoty Stok
Oaza Nowego Życia II stopnia – Zalesie
Oaza Nowego Życia III stopnia – Szczawa
II turnus: 17 lipca – 2 sierpnia
Oazy dla dzieci:
Oaza Dzieci Bożych II stopnia – Rokitno
Oaza lektorska (po 6 klasie szkoły podstawowej):
Oaza lektorska – Paradyż (19-31 lipca)
Oazy dla młodzieży (7-8 klasa szkoły podstawowej):
Oaza Nowej Drogi II stopnia – Lubieszewo koło Drawska Pomorskiego
Oazy dla młodzieży (po 8 klasie szkoły podstawowej):
Oaza Nowego Życia I stopnia – Szczawa
Oaza Nowego Życia II stopnia – Złoty Stok
Oaza Nowego Życia III stopnia – Gorzów
III turnus: 7 – 23 sierpnia
Oazy dla dzieci:
Oaza Dzieci Bożych III stopnia – Jaworki (10-23 sierpnia)
Oazy dla młodzieży (7-8 klasa szkoły podstawowej):
Oaza Nowej Drogi III stopnia – Lubieszewo koło Drawska Pomorskiego
Oaza Nowego Życia 0 stopnia – Łagów
Oazy dla młodzieży (po 8 klasie szkoły podstawowej):
Oaza Nowego Życia I stopnia – Szczawa
Oaza Nowego Życia II stopnia – Zalesie (1-17 sierpnia)
Turnus dodatkowy
Kurs Oazowy dla Animatorów (KODA) – Rokitno (23-31 sierpnia)
W sobotę, 29 lutego, na zakończenie 53 Tygodnia Modlitw o Trzeźwość Narodu, Diakonia Wyzwolenia naszej diecezji spotkała się u stóp Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej. Jej wstawiennictwu polecaliśmy wszystkie dzieła wyzwolenia i trzeźwości. Eucharystia była sprawowana w intencji dzieci i młodzieży, aby w trzeźwych rodzinach miały oparcie i pomoc w realizowaniu przyrzeczeń abstynenckich podjętych podczas
I Komunii Świętej i bierzmowania.
Po Mszy św. z radością w sercach wysłuchaliśmy konferencji przygotowanej przez naszego Moderatora, ks. Sławomira. Większą część spotkania zajęły przygotowania do I Diecezjalnej Pielgrzymki Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Krucjata bardzo mocno wpisuje się w charyzmat naszego Ruchu, a pielgrzymki KWC są organizowane przez wiele diecezji. Dlatego też będzie to wydarzenie o znaczeniu historycznym.
Dlatego nie może Ciebie zabraknąć. Ty także możesz tworzyć historię. Już dziś zarezerwuj sobie czas na sobotę, 9 maja. Zaczynamy o godz. 10-tej w Sulechowie. Szczegóły niebawem.
Przy okazji dziękujemy ks. Piotrowi, Kustoszowi Sanktuarium w Rokitnie za gościnę w sobotę oraz wszystkim kapłanom, którzy w minionym tygodniu sprawowali Eucharystię w intencjach trzeźwości.
Diecezjalna Diakonia Wyzwolenia
Zapraszamy na Wielkopostną Oazę Modlitwy, która odbędzie się w Domu Rekolekcyjnym
w Lubniewicach w dniach 06.03-08.03.2020r.
Rekolekcje poprowadzi ks. dr kan. Dariusz Orłowski.
Koszt OM: 90zł dla młodzieży szkolnej i studentów, 120 zł dla osób z Domowego
Kościoła, Oazy Dorosłych, Kapłanów.
Zapisy przez formularz na stronie lubuskaoza.pl.
Diecezjalna Diakonia Życia pozdrawia i zaprasza
Program Oazy Modlitwy:
„Życie może mieć źródło tylko w Miłości” ks. Franciszek Blachnicki.
Piątek 06.03.2020r.
18:30 Nieszpory
19:00 Kolacja
20:00 Msza Św.
21:00 Adoracja z okazją do spowiedzi św.
Sobota 07.03.2020r.
08:00 Jutrznia
08:30 Śniadanie
09:30 Namiot Spotkania
10:00 Dzielenie się Ewangelią
11:00 Droga Krzyżowa
13:00 Obiad
15:00 Koronka
15:30 Katecheza
16:30 Spotkanie w grupach
17:15 Msza Św.
18:15 Kolacja
20:00 Czuwanie modlitewne w intencji życia
Niedziela 08.03.2020r.
08:00 Jutrznia
08:30 Śniadanie
09:30 Katecheza
10:30 Spotkanie w grupach
11:30 Msza Św.
12:30 Obiad
Szczęśliwe dzieci w trzeźwych rodzinach.
W tym roku taka myśl przewodnia będzie towarzyszyć 53 Tygodniowi Modlitw
o Trzeźwość Narodu. Jak co roku będziemy go przeżywać na przełomie karnawału i Wielkiego Postu.
Często nie zdajemy sobie sprawy, że alkohol stanowi problem w wielu rodzinach.
Na przełomie ostatnich lat zmieniła się „kultura” jego spożywania. Efekty jego przedawkowania nie są już tak widoczne jak kiedyś. Ale to nie oznacza, że codziennie w wielu rodzinach nie dochodzi do dramatów. Nasuwa się pytanie, ale co ja mogę z tym zrobić? Mogę zacząć od tego, co umiem,
od modlitwy.
Diecezjalna Diakonia Wyzwolenia zaprasza w Tygodniu Modlitw o Trzeźwość Narodu na Msze św. i nabożeństwa na terenie diecezji.
Program Mszy św. i nabożeństw w Tygodniu Modlitw o Trzeźwość Narodu.
23 lutego (niedziela) – parafia pw. Św. Stanisława Kostki w Zielonej Górze – Eucharystia o godz. 12:00
25 lutego (wtorek) – parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Żarach – Eucharystia o godz. 18:00
27 lutego (czwartek) – parafia pw. Trójcy Świętej w Gorzowie Wlkp. – Eucharystia o godz. 18:00, Adoracja Najświętszego Sakramentu po Mszy św.
28 lutego (piątek) – parafia Macierzyństwa NMP w Zbąszynku – Eucharystia godz. o 18:30
29 lutego (sobota) – Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie – Eucharystia godz. 11:00.
Dodatkowo w intencjach trzeźwości zostanie odprawiona Droga Krzyżowa w piątek, 6 marca
o godz. 18:00, w parafii Macierzyństwa NMP w Zbąszynku.
Zapraszamy do licznego udziału wszystkich, którym trzeźwość Polaków, a szczególnie młodzieży leży na sercu.
Jeśli nie możecie uczestniczyć w zaproponowanych przez nas modlitwach zachęcamy
do organizowania modlitw w tych intencjach w swoich parafiach.
W Rokitnie, po Mszy św. odbędzie się spotkanie Diakonii Wyzwolenia, na które zapraszamy wszystkich, którzy są ciekawi, co się u nas dzieje:).
Diecezjalna Diakonia Wyzwolenia
Drodzy Księża i Wierni Świeccy,
Animatorzy i Członkowie Ruchu Światło-Życie
Kościoła Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej
Jesienią 2020r. planowana jest druga Diecezjalna Kongregacja Diakonii Ruchu Światło-Życie Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. Kongregacja nasza to zwołanie reprezentantów diakonii Ruchu Światło-Życie naszej diecezji w celu ewangelicznej rewizji życia, słuchania Ducha Świętego i wspólnego namysłu, żeby wskazać co powinniśmy kontynuować, co poprawić, lub z czego się oczyścić, aby rzeczywiście jako ruch kościelny służyć odnowie naszych parafii. Wiele już osiągnęliśmy, ale też wiele jeszcze możemy zrobić dla wspólnego dobra.
Podczas kongregacji skupimy się wokół tematu Eucharystii w życiu Kościoła. Kościół w soborowej Konstytucji dogmatycznej Lumen gentium stwierdza wyraźnie o sobie samym, że „w sakramencie chleba eucharystycznego uprzytamnia się i dokonuje jedność wiernych, którzy stanowią jedno ciało w Chrystusie” (KK 3). Natomiast w Konstytucji soborowej o liturgii Sacrosanctum Concilium dobitnie przypomina: „liturgia … w największym stopniu przyczynia się do tego, aby wierni życiem swoim wyrażali oraz ujawniali innym misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Kościoła” (KL 2). Liturgia bowiem: „jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i jednocześnie jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc (KL 10). Pamiętajmy, że Kościół, który celebruje Eucharystię rodzi się do bycia jako Ciało Chrystusa w historii. Myślę, że nie bez powodu wspólnoty Ruchu Światło-Życie są nazywane oazami. Przecież w oazie wypływa woda ze źródła, ujawnia się i można ją zaczerpnąć. Potrzeba, abyśmy jako wspólnoty-oazy, tak celebrowali liturgię, a zwłaszcza Eucharystię, że można będzie czerpać łaskę jak wodę ożywczą do codziennego życia chrześcijańskiego. Hasło przewodnie kongregacji wykrystalizuje się ostatecznie w trakcie przygotowań, po etapie katechezy i dzielenia się życiem w grupach animatorskich i kręgach Domowego Kościoła. Na obecnym etapie pewną wskazówką i inspiracją niech będzie hasło „Eucharystia źródłem oazy służącej Kościołowi”.
Nasze rozważania i praktyczne wnioski kierujemy na wspólnotę parafialną, nie pomijając jednak diakonii w wymiarze diecezjalnym. Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki stwierdził:
Teologia Soboru Watykańskiego II dowartościowała teologię tzw. Kościoła lokalnego. Przypomniała że Kościół jest tam, gdzie jest biskup i gdzie sprawuje się Eucharystia, gdzie wokół biskupa albo jego delegata - kapłana, wokół Eucharystii gromadzi się jakaś konkretna grupa ludzi. To jest dopiero Kościół, a więc nie jakaś idea, jakaś moralna jedność, jakiś program, światopogląd, jakaś nawet organizacja, czy instytucja. Te wszystkie elementy, w jakiś sposób należą do Kościoła, ale Kościół żywy, naprawdę obecny w świecie, to jest dopiero zrealizowana braterska, międzyludzka wspólnota, która się koncentruje wokół Eucharystii i tym samym wokół kapłana, który Eucharystię sprawuje. To jest Kościół lokalny. Kościół lokalny jest nie tylko tam, gdzie jest biskup i diecezja, ale wszędzie, gdzie kapłan upoważniony przez biskupa sprawuje Eucharystię dla jakiejś stałej grupy ludzi. Tam Kościół staje się widzialnym znakiem i taki Kościół lokalny jest znakiem Kościoła powszechnego. W nim bowiem Kościół jest obecny we wszystkich elementach, które należą do jego istoty i które go tworzą.
(F. Blachnicki, Tajemnica Żywego Kościoła. Konferencje rekolekcyjne - Krościenko 1972)
Bardzo ważne są przygotowania, które należy przeprowadzić w duchu dialogu-konsultacji na podane tematy z animatorami, księżmi, członkami grup animatorskich (oaz dorosłych, studenckich i młodzieżowych) oraz małżonkami z kręgów Domowego Kościoła. Celem prac na tym etapie jest pogłębienie rozumienia Kościoła jako sakramentu wspólnoty ludzi z Bogiem i między sobą, liturgii urzeczywistniającej Kościół, a zwłaszcza Eucharystii. Nie mniej ważne jest podzielenie się naszym doświadczeniem Kościoła i uczestnictwa w Eucharystii oraz spostrzeżeniami i wolnymi wnioskami.
W najbliższych miesiącach do animatorów małych grup animatorskich i kręgów Domowego Kościoła zostanie przesłane pismo przewodnie, teksty źródłowe, komentarze i propozycje przebiegu spotkań. Metodą będzie ewangeliczna rewizja życia i dzielenie się doświadczeniami.
Animatorów proszę aby spisać zwięźle i konkretnie spostrzeżenia, wnioski, pytania i inne efekty dzielenia w grupie i przesłać je pocztą elektroniczną na adres zawarty w piśmie przewodnim tytułując – „2 kongregacja” do końca każdego miesiąca, w którym proponowany jest dany temat.
Marzec - Wspólnota Kościoła i obecność wspólnot oazowych w parafii
Kwiecień - Liturgia Kościoła i jej celebrowanie poprzez wspólnoty oazowe w parafii
Maj - Eucharystia w życiu Kościoła i uczestnictwo w niej wspólnot oazowych w parafii
Szczęść Boże – ks. Arkadiusz Cygański